Where to Invade Next (2015) บุกให้แหลก แหกตาดูโลก

Where to Invade Next (2015) บุกให้แหลก แหกตาดูโลก

ไมเคิล มัวร์ได้พิสูจน์ตัวเองแล้วว่าเป็นผู้เชื่อที่ยิ่งใหญ่ในความฝันแบบอเมริกัน สารคดีของเขาได้กล่าวถึงประเด็นสำคัญบางประเด็นในสมัยนั้น รวมทั้งความหลงใหลในปืนของประเทศ ( Bowling for Columbine ) สงครามต่อต้านการก่อการร้าย ( Fahrenheit 9/11 ) การดูแลสุขภาพ ( Sicko ) และความวุ่นวายทางเศรษฐกิจ ( Capitalism: A เรื่องราวความรัก). ภายใต้การวิพากษ์วิจารณ์วัฒนธรรมที่เป็นแก่นแท้ของงานของเขา คือการโหยหาประเทศชาติที่มีมนุษยธรรม ยุติธรรม สงบสุข และก้าวหน้ามากขึ้น การเปลี่ยนแปลงใดจะช่วยฟื้นฟู American Dream? ภาพอนาคตใดที่สามารถดึงสหรัฐฯ ออกจากการเป็นทาสในสงคราม (60% ของภาษีของรัฐบาลกลางไปที่กองทัพ) และความกลัว (มันแทรกซึมอยู่ในชั่วโมงที่ตื่นของเราและเจาะความหวังที่เรามีสำหรับอนาคตที่สดใส)

มัวร์เริ่มต้นด้วยการสังเกตว่าอเมริกาได้บุกเข้ามามากกว่า 100 ประเทศแต่ยังไม่ชนะสงครามตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่ 2 โดยพ่ายแพ้หรือต่อทางในเกาหลี เวียดนาม เลบานอน อิรัก อัฟกานิสถาน ซีเรีย ลิเบีย เยเมน และที่อื่นๆ อีกสองสามแห่ง ไม่มีวิธีใดที่จะดีไปกว่าการใช้เงินที่หามาอย่างยากลำบากของพลเมืองไปมากกว่าการทำงานและอาวุธของเพนตากอน? ในฉากที่สนุกสนาน มัวร์บอกผู้นำทางทหารของประเทศว่าพวกเขาควรปล่อยให้เขาเป็นผู้นำการรุกรานครั้งต่อไป เขาจะค้นหาและรวบรวมแนวคิดที่ทำงานได้ดีที่สุดในประเทศอื่น ๆ และช่วยให้พลเมืองของพวกเขาเจริญรุ่งเรืองและแสดงออกถึงความสุข “เรามีปัญหา” เขากล่าว “ไม่มีกองทัพใดแก้ได้”
ในอิตาลี เขาไปเที่ยวกับคู่รักที่พึงพอใจซึ่งใช้เวลาพักผ่อน 8 สัปดาห์ในแต่ละปีให้เกิดประโยชน์สูงสุด บวกกับอาหารกลางวันสองชั่วโมงของพวกเขาด้วย เขาสัมภาษณ์ซีอีโอชาวอิตาลีบางคนที่สนับสนุนตารางเวลานี้ เพราะมันทำให้คนงานรู้สึกผ่อนคลายและมุ่งมั่นกับงานมากขึ้น จากนั้นมัวร์ได้เรียนรู้ว่าชาวอิตาลีมีวันหยุดมากขึ้นด้วยวันหยุดประจำชาติและทางศาสนา การลาคลอดบุตรโดยได้รับค่าจ้าง 5 เดือนสำหรับมารดา และฮันนีมูนที่ได้รับค่าจ้าง 15 วันสำหรับผู้ที่แต่งงานแล้ว เมื่อคู่สามีภรรยาชาวอิตาลีได้เรียนรู้ว่าคนงานชาวอเมริกันจำนวนมากไม่ได้รับค่าจ้างในวันหยุดพักร้อนเป็นเวลาหลายสัปดาห์ พวกเขาก็ตกใจอย่างเข้าใจ

ในฝรั่งเศส แม้แต่นักเรียนในโรงเรียนที่ยากจนที่สุดก็ยังได้รับอาหารเพื่อสุขภาพและคุณค่าทางโภชนาการในโรงอาหาร พวกเขาเรียนรู้ที่จะกินให้ดี ดื่มน้ำ และรับใช้กัน เด็กๆ ที่ได้รับอาหารอย่างดีเหล่านี้สะดุ้งเมื่อเห็นรูปโคลนที่เพื่อนๆ ส่วนใหญ่ในอเมริกากินเป็นอาหารกลางวัน นอกจากนี้ ครูชาวฝรั่งเศสยังทำหน้าที่สอนการสอนเพศศึกษาได้ดีกว่า โดยได้รับการพิสูจน์จากการตั้งครรภ์และอัตราติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่ต่ำกว่าในสหรัฐอเมริกา

มัวร์พบไอเดียดีๆ ของชาวยุโรปมากขึ้นเมื่อเขาเดินทางไปฟินแลนด์ ซึ่งโรงเรียนที่ได้รับคะแนนสูงสุดให้เครดิตการขจัดการบ้าน และเน้นย้ำแนวทางการเรียนรู้แบบองค์รวมเพื่อเป็นกุญแจสู่ความสำเร็จอันมหัศจรรย์ของพวกเขา ครูชี้ให้เห็นความไม่เพียงพอของการทดสอบที่ได้มาตรฐานในการวัดความสามารถของนักเรียน ครูคณิตศาสตร์คนหนึ่งพูดว่า “โรงเรียน” “มีไว้เพื่อค้นหาว่าอะไรทำให้คุณมีความสุข” เพิ่มอาจารย์ใหญ่ “ฉันต้องการให้พวกเขาเล่น” ต่อมาในสโลวีเนีย มัวร์อ้าปากค้างในขณะที่เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับระบบมหาวิทยาลัยฟรีของประเทศนี้ที่รัฐบาลจ่ายให้ มันดึงดูดนักเรียนจากทั่วโลก
ในเยอรมนี คนงานที่มีความสุขในโรงงานดินสอทำงานเพียง 36 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ เป็นสมาชิกของคณะกรรมการ และถูกส่งตัวไปที่สปาเพื่อผ่อนคลายทุกครั้งที่มีความเครียด และในโรงเรียนเยอรมัน มีการศึกษาความหายนะเพื่อให้นักเรียนเข้าใจว่ารุ่นก่อนทำอะไร มัวร์สงสัยว่าจะทำให้เกิดความแตกต่างอย่างไรหากการศึกษาของอเมริกายอมรับด้านมืดของประเทศ เขาแนะนำว่าขั้นตอนแรกในการฟื้นฟูคือการยอมรับ “ฉันเป็นคนอเมริกัน ประเทศที่ยิ่งใหญ่ที่เกิดในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์และสร้างขึ้นบนหลังของทาส”

ในโปรตุเกส การใช้ยาได้รับการลดทอนความเป็นอาชญากรรม ในขณะที่ในสหรัฐอเมริกา การทำสงครามกับยาเสพติดส่งผลให้เกิดการคุมขังชายผิวสีจำนวนมาก ตำรวจโปรตุเกสวิพากษ์วิจารณ์ความป่าเถื่อนของการลงโทษประหารชีวิตในอเมริกา

ในนอร์เวย์ นักโทษคนหนึ่งเป็นคดีที่ดีในการจำกัดเวลาจำคุกในบ้านเกิดของเขาที่อายุ 21 ปี ซึ่งมีอัตราการฆาตกรรมต่ำที่สุดในโลก ในคุกเหล่านั้น ผู้คุมไม่พกอาวุธ เป้าหมายของพวกเขาคือการฟื้นฟูไม่ใช่การแก้แค้น พัศดีเตือนมัวร์ว่าแนวคิดเรื่อง “ไม่มีการลงโทษที่โหดร้ายหรือผิดปกติ” มาจากสหรัฐอเมริกา

มัวร์พบว่าผู้หญิงทำงานได้ดีขึ้นนอกสหรัฐอเมริกา เขาฟังผู้หญิงในไอซ์แลนด์ที่ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งที่มีอำนาจในรัฐบาลและธุรกิจ และในตูนิเซีย ซึ่งเป็นประเทศที่เป็นมุสลิมในแอฟริกาเหนือ เขาได้เรียนรู้ว่าผู้หญิงที่นั่นสามารถรับการรักษาพยาบาลฟรีและทำแท้งโดยรัฐบาลได้ ในเดือนมกราคม 2011 ตูนิเซียได้ออกกฎหมายเพื่อรับประกันสิทธิที่เท่าเทียมกันสำหรับผู้หญิง

“The American Dream มีชีวิตอยู่ทุกที่ยกเว้นอเมริกา”
— ไมเคิล มัวร์ จากWhere To Invade Next

สิทธิสตรี ก็เหมือนกับความคิดอื่นๆ มากมายที่มัวร์พบในยุโรป ครั้งหนึ่งเคยเป็นความคิดของอเมริกา และพวกเขายังคงสามารถนำไปใช้ในสหรัฐอเมริกาได้ หากมีเพียงผู้นำและพลเมืองของเราเท่านั้นที่จะสลัดความคลั่งไคล้ไปสู่ความโดดเด่นและมองว่าตัวเราเป็น “ที่หนึ่ง” มัวร์ได้จัดเตรียมภาพอนาคตจำนวนหนึ่งที่สามารถนำไปใช้ได้จริง ซึ่งหากนำไปปฏิบัติจริง ก็สามารถฟื้น American Dream ได้

เราต้องเดินหน้าต่อไปและทิ้งการมองโลกในแง่ร้าย ความสิ้นหวัง และความสิ้นหวังที่คอยดูดกลืนพลังทางวิญญาณของเราต่อไป เรารู้สึกขอบคุณ Michael Moore สำหรับสารคดีที่มีใจรักและสร้างแรงบันดาลใจนี้!

ติดตามแฟนเพจได้ที่
Younghappy

ดูหนัง